Witamy na naszej stronie

kancelaria prawna

Zapraszamy

Oby ten dzień był udany :)

porady prawne warszawa

druk ulotek warszawa

W odniesieniu do umowy partnerstwa oraz odpowiednio do każdego programu, każde państwo członkowskie powinno zorganizować partnerstwo z przedstawicielami właściwych władz regionalnych, lokalnych, miejskich i innych instytucji publicznych, partnerów gospodarczych i społecznych oraz innych właściwych podmiotów reprezentujących społeczeństwo obywatelskie, w tym partnerów działających na rzecz ochrony środowiska, organizacji pozarządowych i podmiotów odpowiedzialnych za promowanie włączenie społecznego, równości płci i niedyskryminacji, w tym także, w stosownych przypadkach, organizacji patronackich takich, instytucji i podmiotów. Celem takiego partnerstwa jest zapewnienie poszanowania zasad wielopoziomowego zarządzania, a także pomocniczości i proporcjonalności, oraz specyfiki ram i instytucjonalnych prawnych różnych dla poszczególnych państw członkowskich, zapewnienie odpowiedzialności zainteresowanych podmiotów za planowane interwencje oraz korzystanie z doświadczenia i wiedzy stosownych podmiotów. Państwa członkowskie powinny określić najbardziej reprezentatywnych właściwych partnerów. Wśród tych partnerów powinny się znaleźć instytucje, organizacje i grupy, które mogą mieć wpływ na przygotowywanie stosownych programów lub mogłyby odczuwać skutki ich przygotowywania i wdrażania. W tym kontekście państwa członkowskie powinny mieć też możliwość określenia w stosownych przypadkach, że odpowiedni partnerzy to organizacje patronackie, tj. związki, federacje lub konfederacje odpowiednich władz regionalnych, lokalnych i miejskich, a także innych podmiotów, zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami krajowymi i praktykami przyjętymi w danym kraju.

Należy zapewnić niezależność i obiektywność właściwego organu. W tym względzie doświadczenia nabyte w związku z poważnymi awariami jasno pokazują, że zorganizowanie kompetencji administracyjnych w ramach danego państwa członkowskiego może zapobiegać konfliktom interesów przez wyraźne oddzielenie funkcji regulacyjnych i powiązanych decyzji odnoszących się do bezpieczeństwa na obszarach morskich i środowiska od funkcji regulacyjnych odnoszących się do zagospodarowania zasobów naturalnych na obszarach morskich, w tym udzielania koncesji oraz zarządzania wpływami pieniężnymi. Takim konfliktom interesów najlepiej zapobiega się przez całkowite oddzielenie funkcji właściwego organu od funkcji odnoszących się do zagospodarowania zasobów naturalnych na obszarach morskich.

Niniejsze rozporządzenie powinno umożliwiać abonentom korzystanie podczas czasowej obecności w innym państwie członkowskim z tych usług online w zakresie treści, które abonują oni w państwie członkowskim ich zamieszkania. Abonenci powinni kwalifikować się do możliwości transgranicznego przenoszenia usług online w zakresie treści jedynie wówczas, gdy mieszkają w jednym z państw członkowskich Unii. Dlatego niniejsze rozporządzenie powinno zobowiązywać dostawców usług w zakresie treści online do korzystania z rozsądnych, proporcjonalnych i skutecznych środków, które mają na celu weryfikację państwa członkowskiego zamieszkania ich abonentów. W tym celu dostawcy powinni stosować środki weryfikacji wyszczególnione w niniejszym rozporządzeniu. Nie wyklucza to możliwości zawarcia umowy między dostawcami a podmiotami praw dotyczącej tych środków weryfikacji w granicach niniejszego rozporządzenia. Celem tego wykazu jest zapewnienie pewności prawa w odniesieniu do środków weryfikacji, jakie mają być stosowane przez dostawców, a także ograniczenie ingerowania w prywatność abonentów. W każdym przypadku należy wziąć pod uwagę skuteczność i proporcjonalność danego środka weryfikacji w danym państwie członkowskim i w odniesieniu do danego rodzaju usług online w zakresie treści. Z wyjątkiem sytuacji, kiedy państwo członkowskie zamieszkania abonenta można ustalić z wystarczającą pewnością na podstawie jednego środka weryfikacji, dostawcy powinni stosować dwa środki weryfikacji. W przypadku gdy dostawca ma uzasadnione wątpliwości dotyczące państwa członkowskiego zamieszkania abonenta, powinien on mieć możliwość ponownego zweryfikowania państwa członkowskiego zamieszkania abonenta. Dostawca powinien wdrożyć niezbędne środki techniczne i organizacyjne wymagane obowiązującymi przepisami w zakresie ochrony danych potrzebne do przetwarzania danych osobowych zgromadzonych do celu weryfikacji państwa członkowskiego zamieszkania abonenta na mocy niniejszego rozporządzenia. Przykłady takich środków obejmują udzielanie osobom przejrzystych informacji o metodach stosowanych do weryfikacji i o jej celu, a także odpowiednie środki bezpieczeństwa.    

Gdy instytucja doprowadza do powstania ekspozycji wobec własnej jednostki dominującej bądź też wobec innych jednostek zależnych swojej jednostki dominującej, należy zachować szczególną ostrożność. Zarządzanie takimi ekspozycjami instytucji powinno być prowadzone w sposób w pełni autonomiczny, zgodnie z zasadami należytego zarządzania, nie kierując się żadnymi innymi względami. Jest to szczególnie ważne w przypadku dużych ekspozycji i w przypadkach niezwiązanych po prostu z administracją wewnątrz grupy ani ze zwykłymi transakcjami wewnątrz grupy. Właściwe organy powinny zwracać szczególną uwagę na takie ekspozycje wewnątrz grupy. Stosowanie powyższych standardów nie jest jednak konieczne, jeżeli jednostka dominująca jest finansową spółką holdingową lub instytucją kredytową bądź jeżeli pozostałe jednostki zależne są instytucjami kredytowymi lub finansowymi lub przedsiębiorstwami świadczącymi usługi pomocnicze, pod warunkiem że wszystkie te jednostki są objęte skonsolidowanym nadzorem nad instytucją kredytową.

Pozycje ujęte w rocznych sprawozdaniach finansowych powinny być wyceniane zgodnie z zasadą ceny zakupu lub kosztu wytworzenia w celu zapewnienia wiarygodności informacji zawartych w sprawozdaniach finansowych. Państwa członkowskie powinny jednak mieć możliwość zezwolenia lub nakazania, aby jednostki aktualizowały wycenę aktywów trwałych, tak aby użytkownicy sprawozdań finansowych otrzymywali bardziej przydatne informacje.

Informacje zawarte w bilansie i w rachunku zysków i strat powinny zostać uzupełnione informacją dodatkową do sprawozdania finansowego. Użytkownicy sprawozdań finansowych zwykle nie potrzebują obszernych informacji uzupełniających w przypadku małych jednostek, a zestawienie takich informacji uzupełniających może być dla małych jednostek kosztowne. Uzasadniony jest, zatem, system ograniczonego ujawniania informacji w przypadku małych jednostek. Jeżeli jednak mikrojednostka lub mała jednostka uzna, że ujawnienie dodatkowych informacji podobnych do informacji wymaganych w przypadku średnich i dużych jednostek, lub też innych informacji nieprzewidzianych w niniejszej dyrektywie, będzie korzystne, nie należy jej tego uniemożliwiać.