Witamy na naszej stronie

kancelaria prawna

Zapraszamy

Oby ten dzień był udany :)

porady prawne warszawa

druk ulotek warszawa

Z uwagi na fakt, że niektóre zadania mogą wykonywać wyłącznie producenci, zachodzi konieczność wyraźnego rozróżnienia producenta od podmiotów stanowiących dalsze ogniwa łańcucha dystrybucji. Ponadto należy dokonać wyraźnego rozróżnienia między importerem a dystrybutorem, ponieważ importer wprowadza na rynek wspólnotowy produkty z krajów trzecich. W związku z tym importer jest zobowiązany zapewnić, by spełniały one obowiązujące wymogi wspólnotowe.

Istniejący system powinien zostać uzupełniony procedurą zapewniającą przekazywanie państwom członkowskim informacji na temat środków przewidzianych w odniesieniu do produktów stwarzających zagrożenie dla zdrowia i bezpieczeństwa osób lub innych kwestii ważnych z punktu widzenia interesów publicznych. Powinien on również umożliwiać organom nadzoru rynku podejmowanie – we współpracy z zainteresowanymi podmiotami gospodarczymi – działań w odniesieniu do takich produktów na wcześniejszym etapie.

Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do świadczonych za odpłatnością w formie pieniężnej usług online w zakresie treści. Dostawcy takich usług mogą zweryfikować państwo członkowskie zamieszkania swoich abonentów. Prawo do korzystania z usługi online w zakresie treści powinno być uznawane za nabyte za odpłatnością w formie pieniężnej niezależnie od tego, czy płatność została dokonana bezpośrednio na rzecz dostawcy usługi online w zakresie treści, czy też na rzecz innej strony, takiej jak dostawca oferujący pakiet, który obejmuje usługę łączności elektronicznej i usługę online w zakresie treści obsługiwaną przez innego dostawcę. Do celów niniejszego rozporządzenia obowiązkowa płatność za publiczne usługi nadawcze nie powinna być uznawana za płatność za usługę online w zakresie treści.  

W niniejszym rozporządzeniu zdefiniowano kilka pojęć niezbędnych do jego stosowania, w tym pojęcie państwa członkowskiego zamieszkania. Państwo członkowskie zamieszkania powinno zostać ustalone z uwzględnieniem celów niniejszego rozporządzenia oraz konieczności zapewnienia jego jednolitego stosowania w Unii. Z definicji państwa członkowskiego zamieszkania wynika, że abonent ma miejsce rzeczywistego i stałego zamieszkania w tym państwie członkowskim. Dostawca usług online w zakresie treści, który zweryfikował państwo członkowskie zamieszkania zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, powinien móc założyć, do celów niniejszego rozporządzenia, że zweryfikowane państwo członkowskie zamieszkania jest jedynym państwem członkowskim zamieszkania abonenta. Dostawcy nie powinni mieć obowiązku sprawdzania, czy ich abonenci są również abonentami usług online w zakresie treści w innym państwie członkowskim.

Udzielając gwarancji, państwo członkowskie powinno zapewnić, by podmiot wniósł odpowiednią opłatę z tytułu gwarancji. Ponadto udzielenie nadzwyczajnego publicznego wsparcia finansowego nie powinno uruchamiać restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w przypadku gdy państwo członkowskie przejmuje, jako środek zapobiegawczy, udział w kapitale danego podmiotu, w tym podmiotu będącego własnością publiczną, spełniającego obowiązujące go wymogi kapitałowe. Tak może być na przykład w przypadku gdy podmiot jest zobowiązany do zwiększenia kapitału w związku z wynikami testu warunków skrajnych opartego na analizie różnych scenariuszy lub równoważnego testu przeprowadzonego przez organy nadzoru makroostrożnościowego, który przewiduje wymóg mający na celu utrzymanie stabilności finansowej w warunkach kryzysu systemowego, lecz podmiot nie jest w stanie zdobyć kapitału na rynkach prywatnych. Podmiotu nie powinno się uznawać za będący na progu upadłości lub zagrożony upadłością wyłącznie na podstawie faktu, że nadzwyczajnego publicznego wsparcia finansowego udzielono przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia. Wreszcie dostęp do instrumentów wsparcia płynności, w tym do awaryjnego wsparcia płynnościowego oferowanego przez banki centralne, może stanowić pomoc państwa zgodnie z unijnymi ramami pomocy państwa.

Ważne jest, by straty były ujmowane natychmiast z chwilą upadłości danego podmiotu. Wycena aktywów i zobowiązań podmiotów będących na progu upadłości powinna być oparta na rzetelnych, ostrożnych i realistycznych założeniach w momencie zastosowania instrumentów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Na wartość zobowiązań nie powinna mieć jednak wpływu wycena stanu finansowego podmiotu. W pilnych przypadkach Jednolita Rada powinna mieć możliwość przeprowadzenia szybkiej wyceny aktywów lub zobowiązań podmiotu będącego na progu upadłości. Wycena ta powinna mieć charakter tymczasowy i powinna obowiązywać do czasu dokonania niezależnej wyceny.