Witamy na naszej stronie

kancelaria prawna

Zapraszamy

Oby ten dzień był udany :)

porady prawne warszawa

druk ulotek warszawa

Jednostki oceniające zgodność często podzlecają część swoich działań związanych z oceną zgodności lub korzystają z usług spółek zależnych. W celu zagwarantowania poziomu bezpieczeństwa wymaganego od produktów wprowadzanych na rynek wspólnotowy, zasadnicze jest, aby w ramach wykonywania zadań oceny zgodności, podwykonawcy i spółki zależne spełniały te same wymagania co jednostki notyfikowane. W związku z tym ważne jest, aby ocena kompetencji i działalności jednostek, które mają być notyfikowane, oraz monitorowanie jednostek już notyfikowanych, obejmowały również podwykonawców i spółki zależne.

Na użytek niniejszej dyrektywy za utwory filmowe i audiowizualne oraz fonogramy znajdujące się w archiwach nadawców publicznych i przez nich wyprodukowane powinny być uznane także utwory filmowe i audiowizualne oraz fonogramy, zamówione przez tych nadawców w celu wyłącznego korzystania przez nich lub przez innych współprodukujących nadawców publicznych. Utwory filmowe i audiowizualne oraz fonogramy znajdujące się w archiwach nadawców publicznych, które nie zostały wyprodukowane ani zamówione przez takich nadawców, lecz w odniesieniu do których nadawcy ci otrzymali zgodę na korzystanie z nich na mocy umowy licencyjnej, nie powinny być objęte zakresem stosowania niniejszej dyrektywy. Z uwagi na wzajemne poszanowanie praw na szczeblu międzynarodowym, niniejsza dyrektywa powinna mieć zastosowanie wyłącznie do utworów i fonogramów, które zostały po raz pierwszy opublikowane na terytorium państwa członkowskiego lub, w przypadku braku publikacji, które zostały po raz pierwszy nadane na terytorium państwa członkowskiego, lub – w przypadku braku publikacji lub nadania – które zostały udostępnione publicznie przez beneficjentów niniejszej dyrektywy za zgodą podmiotów uprawnionych. W tym ostatnim przypadku niniejsza dyrektywa powinna mieć zastosowanie wyłącznie, jeśli można rozsądnie założyć, że podmioty uprawnione nie sprzeciwiłyby się korzystaniu dozwolonemu przez niniejszą dyrektywę. 

Rozwadniające emisje akcji lub papierów wartościowych zapewniających dostęp do akcji często wskazują na transakcje o znaczącym wpływie na strukturę kapitału emitenta, jego perspektywy i sytuację finansową, więc informacje na ten temat należy uwzględnić w prospekcie. Natomiast w przypadku gdy emitent posiada akcje już dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym, prospekt nie powinien być wymagany w przypadku jakiegokolwiek kolejnego dopuszczenia do obrotu akcji tej samej klasy na tym samym rynku regulowanym, w tym również w przypadku gdy akcje wynikają z zamiany lub wymiany innych papierów wartościowych lub z wykorzystania praw przenoszonych przez inne papiery wartościowe, pod warunkiem że akcje nowo dopuszczone do obrotu stanowią niewielki odsetek akcji tej samej klasy dopuszczonych już na tym samym rynku regulowanym, chyba że dopuszczeniu temu towarzyszy oferta publiczna papierów wartościowych objęta zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia. Ta sama zasada powinna mieć bardziej ogólne zastosowanie do papierów wartościowych tożsamych z papierami wartościowymi dopuszczonymi już do obrotu na rynku regulowanym.

W niniejszym rozporządzeniu zdefiniowano kilka pojęć niezbędnych do jego stosowania, w tym pojęcie państwa członkowskiego zamieszkania. Państwo członkowskie zamieszkania powinno zostać ustalone z uwzględnieniem celów niniejszego rozporządzenia oraz konieczności zapewnienia jego jednolitego stosowania w Unii. Z definicji państwa członkowskiego zamieszkania wynika, że abonent ma miejsce rzeczywistego i stałego zamieszkania w tym państwie członkowskim. Dostawca usług online w zakresie treści, który zweryfikował państwo członkowskie zamieszkania zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, powinien móc założyć, do celów niniejszego rozporządzenia, że zweryfikowane państwo członkowskie zamieszkania jest jedynym państwem członkowskim zamieszkania abonenta. Dostawcy nie powinni mieć obowiązku sprawdzania, czy ich abonenci są również abonentami usług online w zakresie treści w innym państwie członkowskim.

Udzielając gwarancji, państwo członkowskie powinno zapewnić, by podmiot wniósł odpowiednią opłatę z tytułu gwarancji. Ponadto udzielenie nadzwyczajnego publicznego wsparcia finansowego nie powinno uruchamiać restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w przypadku gdy państwo członkowskie przejmuje, jako środek zapobiegawczy, udział w kapitale danego podmiotu, w tym podmiotu będącego własnością publiczną, spełniającego obowiązujące go wymogi kapitałowe. Tak może być na przykład w przypadku gdy podmiot jest zobowiązany do zwiększenia kapitału w związku z wynikami testu warunków skrajnych opartego na analizie różnych scenariuszy lub równoważnego testu przeprowadzonego przez organy nadzoru makroostrożnościowego, który przewiduje wymóg mający na celu utrzymanie stabilności finansowej w warunkach kryzysu systemowego, lecz podmiot nie jest w stanie zdobyć kapitału na rynkach prywatnych. Podmiotu nie powinno się uznawać za będący na progu upadłości lub zagrożony upadłością wyłącznie na podstawie faktu, że nadzwyczajnego publicznego wsparcia finansowego udzielono przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia. Wreszcie dostęp do instrumentów wsparcia płynności, w tym do awaryjnego wsparcia płynnościowego oferowanego przez banki centralne, może stanowić pomoc państwa zgodnie z unijnymi ramami pomocy państwa.

Ingerencja w prawa własności nie powinna być nieproporcjonalna. W związku z powyższym zaangażowani akcjonariusze i wierzyciele nie powinni ponosić większych strat niż te, które ponieśliby, gdyby podmiot został zlikwidowany w chwili, gdy podejmowana jest decyzja o restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. W przypadku częściowego przeniesienia aktywów instytucji objętej restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją na rzecz nabywcy prywatnego lub instytucji pomostowej, pozostała część danej instytucji powinna zostać zlikwidowana w ramach standardowego postępowania upadłościowego. W celu ochrony akcjonariuszy i wierzycieli podmiotu podczas postępowania upadłościowego, powinni być oni uprawnieni do otrzymania ich należności w kwocie nie mniejszej od szacowanej kwoty, którą odzyskaliby, gdyby cały podmiot został zlikwidowany w ramach standardowego postępowania upadłościowego.