Witamy na naszej stronie

kancelaria prawna

Zapraszamy

Oby ten dzień był udany :)

porady prawne warszawa

druk ulotek warszawa

Należy umożliwić stworzenie klarownego powiązania pomiędzy rejestrem danej spółki a rejestrami jej oddziałów utworzonych w innych państwach członkowskich, polegającego na wymianie informacji o wszczęciu i zakończeniu wszelkich postępowań likwidacyjnych lub upadłościowych oraz o wykreśleniu spółki z rejestru, jeżeli wiąże się to z konsekwencjami prawnymi w państwie członkowskim rejestru, w którym wpisana jest spółka. Państwa członkowskie powinny mieć możliwość określenia procedur, które będą miały zastosowanie do oddziałów zarejestrowanych na ich terytorium; powinny one przynajmniej zapewnić, aby oddziały spółek rozwiązanych były wykreślane z rejestru bez nieuzasadnionej zwłoki i, w stosownych przypadkach, po zakończeniu procedur likwidacji danego oddziału. Obowiązek ten nie powinien mieć zastosowania do oddziałów spółek, które zostały wykreślone z rejestru, ale które mają następcę prawnego, jak ma to miejsce w przypadku zmiany formy prawnej spółki, połączenia lub podziału lub też transgranicznego przeniesienia jej siedziby.

W celu ułatwienia połączeń transgranicznych należy określić, że każda spółka uczestnicząca w połączeniu transgranicznym i każda osoba trzecia, której to dotyczy, pozostają objęte zakresem przepisów i formalności prawa krajowego, które miałyby zastosowanie w przypadku połączenia krajowego, o ile niniejsza dyrektywa nie stanowi inaczej. Żadne przepisy i formalności prawa krajowego, do których odwołuje się niniejsza dyrektywa, nie powinny wprowadzać ograniczeń swobody przedsiębiorczości lub swobodnego przepływu kapitału, chyba że tego rodzaju ograniczenia mogą być uzasadnione zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, a w szczególności wymogami dobra ogólnego, i są one jednocześnie niezbędne i proporcjonalne do osiągnięcia tego rodzaju wymogów nadrzędnych.

Stworzenie ram prawnych mających na celu ułatwienie digitalizacji i rozpowszechniania utworów oraz innych przedmiotów podlegających ochronie prawem autorskim lub prawami pokrewnymi, co do których podmioty uprawnione nie są znane, lub nawet jeśli są znane, których odnalezienie jest niemożliwe – tzw. utworów osieroconych – jest jednym z kluczowych działań przewidzianych w Europejskiej agendzie cyfrowej, przedstawionej w komunikacie Komisji zatytułowanym „Europejska agenda cyfrowa”. Niniejsza dyrektywa ma na celu rozwiązanie konkretnego problemu prawnego dotyczącego określenia statusu utworu osieroconego oraz jego konsekwencji w kontekście upoważnionych użytkowników i dozwolonych sposobów korzystania z utworów lub fonogramów, które uznano za utwory osierocone.

Importerzy, którzy uznają lub mają powody, by uważać, że wprowadzony przez nich do obrotu produkt nie jest zgodny z obowiązującym wspólnotowym prawodawstwem harmonizacyjnym, są zobowiązani natychmiast podjąć konieczne środki naprawcze w celu zapewnienia zgodności produktu, jego wycofania lub odzyskania, stosownie do okoliczności. Ponadto jeżeli produkt stwarza zagrożenie, niezwłocznie informują oni o tym właściwe organy krajowe państw członkowskich, w których produkt został udostępniony, podając szczegółowe informacje, w szczególności na temat niezgodności oraz podjętych środków naprawczych.

Nie zawsze możliwe jest nabycie licencji na dane prawa, w szczególności gdy licencja jest udzielana na zasadzie wyłączności. W celu zapewnienia, aby wyłączność terytorialna była rzeczywiście przestrzegana, dostawcy usług online w zakresie treści często zobowiązują się w umowach licencyjnych zawieranych z podmiotami praw, w tym z organizacjami nadawczymi lub z organizatorami wydarzeń, do uniemożliwienia swoim abonentom uzyskania dostępu do swoich usług i korzystania z nich poza terytorium, w odniesieniu do którego dostawca posiada licencję. Takie ograniczenia umowne nałożone na dostawców zobowiązują ich do wprowadzania takich środków jak blokowanie dostępu do ich usług z adresów protokołu internetowego (IP) znajdujących się poza danym terytorium. Jedna z przeszkód ograniczających możliwość transgranicznego przenoszenia usług online w zakresie treści tkwi zatem w umowach zawieranych między dostawcami usług online w zakresie treści i ich abonentami, które to umowy odzwierciedlają klauzule ograniczeń terytorialnych obecne w umowach zawieranych między tymi dostawcami a podmiotami praw.

Podczas gdy banki w państwach członkowskich nieobjętych jednolitym mechanizmem nadzorczym podlegają dostosowanym na poziomie krajowym mechanizmom nadzorczym, ochronnym i mechanizmom restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, banki w państwach członkowskich uczestniczących w jednolitym mechanizmie nadzorczym podlegają unijnym mechanizmom nadzorczym i krajowym mechanizmom ochronnym oraz krajowym mechanizmom restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Z uwagi na to, że nadzór oraz restrukturyzacja i uporządkowana likwidacja odbywają się w ramach jednolitego mechanizmu nadzorczego na dwóch różnych poziomach, interweniowanie oraz restrukturyzacja i uporządkowana likwidacja w odniesieniu do banków w państwach członkowskich uczestniczących w tym mechanizmie nie byłyby tak szybkie, spójne i skuteczne jak w odniesieniu do banków w państwach członkowskich w nim nieuczestniczących. W związku z tym do zapewnienia równych warunków działania niezbędny jest scentralizowany mechanizm restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji obejmujący wszystkie banki prowadzące działalność w państwach członkowskich uczestniczących w jednolitym mechanizmie nadzorczym.